Droogpak duiken

Ik moest voor onze duikvereniging even een verslag maken van onze droogpak-duik-specialty en omdat wat tijd tussen het schrijven en verschijnen op papier zat heb ik het hier nog maar niet gepost. Alsnog hier het artikel (met wat verbeteringen…).

Nat duiken, want echte duikers, echte mannen, echte … eh … idioten duiken stoer, duiken nat. Droog duiken is geen duiken, vooral omdat de droogpak duikers niet snel weer een nat pak halen. Maar toen de activiteitencommissie wat specialties mocht bedenken stond een droogpak-specialty snel op het programma en als hij er toch op staat kunnen we hem natuurlijk doen. Het is altijd zo vervelend om een paar maanden niet het water in te kunnen omdat de temperatuur zeer onaangenaam is.

Dankzij de contacten en organisatie van Walter en Rob(ertino) was het een uitgebreid (en druk) programma. Woensdag ontdekten Maartje en ik in Walter een leraar. Uitgebreid werd uiteengezet wat een droogpak inhoudt (namelijk dat je DROOG blijft) en naast een hoop gezelligheid was het een leerzame avond. Om een uur of tien waren we boordevol gestopt met informatie en Walter was zo duidelijk dat ook Henk er wat stil van was.

Zaterdag stond een bezoek aan een droogzaknaaiatelier op het programma bij Sub-Sea Diving in Maassluis. Hier werd onder genot van een kopje koffie uitgelegd hoe een droogpak in elkaar gezet word en welke technieken Sub-Sea Diving gebruikt voor hun pakken. Hadden we net op woensdag geleerd dat er 3 soorten droogpakken waren was er voor Ruud Daniëls maar eentje; Een neopreen pak. Rob werd nog onder vuur genomen omdat hij op kwam voor een 2mm neopreen droogpak met frontrits, allemaal erg fout volgens Ruud en beteuterd zat hij in het hoekje verder het relaas aan te horen. Gesterkt door nog meer informatie kregen we nog een rondleiding door de werkplaats. We kregen nog een demonstratie op de stof zien van zijn technisch droogpak; Hij ging deze met een priem te lijf. De stof kraste wel lichtjes (en deze bleef je zien, maar het neopreen bleef heel, erg indrukwekkend. Dat is wel wat anders dan onze natpakken, misschien het stof voor de toekomst. Geheel gratis en vrijblijvend kregen we van Ruud Daniëls en zijn vrouw een heleboel informatie over pakken en het duiken er mee en ik kan iedereen aanraden als hij een droogpak overweegt daar een kijkje te nemen. Na een paar uurtjes gingen we allemaal weer ons weegs om de volgende dag aan de waterkant te staan en het nu echt te gaan doen; droogpak-duiken.

Zondag zaten we om een uur of 10:00 aan de koffie om de duiken door te nemen. Walter en Rob hadden bij Duikcentrum Moby Dick een aantal droogpakken weten te lenen om ons allemaal het gevoel van een aantal verschillende droogpakken te geven. Zo mochten we duiken in een crushed-neopreen, compressed-neopreen en trilaminaat droogpak een duik wagen. Ze waren bijna allemaal maatje “one-size-fits-all” dus het beloofde al geen mode wedstrijd te worden, toch zijn er een heleboel leuke foto’s te vinden op de Get-Wet website natuurlijk. De grootte van het pak maakte helaas geen verschil in het aan en uittrekken. Want daar heb je wat vaardigheid voor nodig of een hele lieve buddy die je even bijstaat.

We namen nog even de oefeningen door die we moesten doen om te slagen voor de specialty en we mochten het water in. De eerste oefening was met een haast vacuüm droogpak het water in te lopen en kijken hoe lang het duurt voor het onprettig wordt. Het viel me op zich wel mee, maar je wordt een stijve pop die nauwelijks zijn vinnen nog aan krijgt. Verder moesten we leren door te draaien als we met de voeten boven dreigden te komen. Als het lucht namelijk in je laarzen zit, hang je erg onhandig op zijn kop en is het niet zo eenvoudig weer in de vertrouwde duikstand te komen. Zo liepen we een hele reeks van oefeningen door, de meest rare vond ik nog dat je je vast moest houden op beperkte zodat Rob (of bij anderen Walter) je droogpak kan opblazen tot zijn maximum en dan je handen lostrekken van dat veilige blok beton. Als een kurk schiet je hulpeloos omhoog en dobber je maar wat. Ik had het gevoel dat ik in een boterhamzakje onder water zat.

Na de eerste duik en wat spelen onder water kregen we tijd voor lunch en een examen. Walter had ons al verzekerd dat het een jip en janneke niveau had, maar moet eerlijk bekennen dat het me toch wat tegen viel. Hij beloofde dat de vraag; “Waarvoor dient een droogpak?” Maar ik kon bij geen enkele vraag de voor de hand liggende “Om DROOG te blijven” aanvinken. Maartje kwam geloof ik het beste uit de bus en ik vermoed dat ik de hekkensluiter ben, maar dat kreeg ik niet uit Walter.

Na de lunch nog een duikje om alle verplichte oefeningen nog een keer goed te laten zien en verder het gevoel te krijgen van het fenomeen droogpakduiken. Het is een heel prettig gevoel dat de kou van het water wordt verdreven door wat lucht in je pak te laten lopen, als een warme deken word je lichaam omvat in plaats van venijnig aangevallen door het koude water. Toch wel comfortabel zo’n droogpak, vooral ook met het omkleden. Niet moeilijk doen met handdoeken, truien en jassen om zoveel mogelijk afkoeling te voorkomen. Toch maar een droogpak aanschaffen, eerst even sparen.

Na de tweede duik moesten we uiteraard alles spoelen en de droogpakken terug brengen naar Moby. Daar konden we nog even winkelen waarbij de creditcard en bankpas als kleine kinderen in een snoepwinkel hupjes maakten in onze jaszak of portemonnee. Straks als ik wat meer ruimte op mijn bankrekening heb ga ik er zeker nog eens langs om te neuzen.

Als afsluiter gingen we wat met z’n allen eten in Scheveningen waarbij een parkeerplek vinden haast nog lastiger was dan het voor het eerst aan- en uittrekken van een droogpak. Eerst even op het terras een borrel drinken en daarna lekker warm binnen tijdens het eten de dag nog even doornemen en vooruit blikken op heel veel andere gezellige activiteiten.

Al met al is het een hele geslaagde en leerzame activiteit geweest die tot in de puntjes goed geregeld was door Walter en Rob. Nu nog even een stempeltje halen bij de meester, een droogpak kopen en de komende winter (of op z’n minst toch herfst en lente) met een glimlach doorduiken.

Floris
(p.s. Zie hier de foto’s)