Kerstavond/-dag verhaaltje

Zo, de kerst is voorbij en over. Wie heeft er teveel gegeten? Ik denk dat het onlosmakelijk aan een geslaagde kerst verbonden is. Ik zal hieronder mijn kerst 2004 pogen te beschrijven, maar ga er voor zitten, want het wordt wat tekst….:

Vrijdag was het kerstavond… Het heeft voor mij nooit zoveel betekenis gehad. Kerstavond… gewoon een onderdeeltje van kerst toch? Gewoon het gezelschap van vrienden en familie opzoeken, voor de echte christenen is kerstavond besteed aan de nachtmis om de geboorte van Here Christus te vieren. Voor mij betekende de dag van kerstavond overdag een groot probleem bij het bedrijf dat op Schiphol Oost en waar ik enkele daagjes per week vertoef om te helpen bij het beheer en het project om de boel te migreren naar Windows 2003 Terminal Server.

Het probleem zat hem in een combinatie van DNS en een vreemd systeem waar we geen beheer over hebben. Het duurde niet lang om het DNS probleem op te lossen, maar helaas werkte het nog niet Om half 5 zou m’n dienst eindigen, maar ik had al wat uren in het systeem gestoken en was dus ‘probleem eigenaar’ geworden. Voor anderen altijd heel prettig, want dan kunnen ze naar jou opkijken als de verlosser terwijl bij jou de zweetdruppels al op je voorhoofd parelen, in de wetenschap dat de oplossing enkel met wat tijd dichterbij kan en zal komen. Tijd is niet iets wat graag in je vocabulaire voorkomt op een middag voor kerstavond anders dan in de zin: “Ik ga op tijd weg, lekker naar huis”

Om 16:00 deelde de IT-manager daar mede dat alle verantwoordelijken niet eerder naar huis gingen eer het probleem opgelost zou zijn. Ik zag al iets voor m’n ogen zweven en besefte dat ik m’n geest zag dwalen. Het bedrijf dat verantwoordelijk voor het beheer van de kwakkelende server was al geheel in de kerststemming en niet in staat de beloofde support op afstand te regelen…  Daar zit je dan… Op de dag dat iedereen een uurtje eerder weg kan/mag. Maar we zaten slechts in zak en as tot half 5, want toen nam de contactpersoon op z’n vrije dag de server vanaf thuis over en loste het probleem op. Dus om 5 uur liet ik de werkende wereld achter me.

Na een altijd verkwikkend motorritje en een biertje op Graceland (a.k.a. Fam Van Baar’s residence) arriveerde ik dan thuis om daar van een zeer luxueuze maaltijd met m’n ouders en broer te genieten. Frank ging koken voor z’n vriendin in Den Haag, om samen toch een beetje het kerstgevoel te krijgen. Frank moest namelijk alle twee de kerstdagen zwoegend in een warme keuken doorbrengen. Mijn moeder had het voor ons tot in de puntjes verzorgd. Na het eten gingen Renee en ik nog even bij Bart een versnapering halen wat tot zeer interessante gesprekken leidde. Toen om 01:00 de energie tot een laag peil zakte namen we afscheid en ik kon op de terugweg cafe de Klok niet weerstaan om er nog een biertje te halen in de hoop nog even een bekende te spreken. En waarempel, Martijn was er met z’n broer! Wel wat in beschonken staat.

Na een rondje en wat gebabbel liet Niels vanuit het niets z’n glas vallen. Niet uit onhandigheid, maar puur… hij vergat dat hij hem vast hield of zo? Martijn stootte wat hoonende kreten uit en Niels regelde snel een nieuwe voor zichzelf om z’n stommiteit weer goed te maken. Nog geen rondje verder overkwam Martijn hetzelfde. Heel serieus stond ie daar met z’n biertje en hij liet hem zo vallen. Alsof de spieren in z’n handen even los van hem opereren. Het mooie is dat je onder zo’n invloed het pas door hebt dat je iets laat vallen op het moment dat het in duizend stukken en druppels spettert op de grond. Dit keer moest Niels zijn genoegen spottend laten merken wat hevig protest veroorzaakte bij Martijn. Frictie… Een tegenovergestelde van broederliefde… Na enkele spottende opmerkingen die al gauw verhitte niveaus dreigde te bereiken liet ik de heren en hun gelag voor wat het was. Ik was nuchter en had geen zin om mezelf te betrekken in hun ruzie. Het was een lange dag en dook lekker m’n bedje in.

Net als ik nu trouwens ga doen. Ongeacht op welk tijdstip je dit leest; (alvast) weltrusten