Rot dag gehad? Ruzie met je vriend(in)? Baaldag op je werk? Door de regen naar huis gefietst? Heb je een duwtje in de rug nodig om weer vrolijk te worden? Dan heb je een kans dat Fabuleux destin d’Amélie Poulain je daarmee kan helpen.
Ik wilde nooit Amélie zien, want het leek me zo’n kleffe Franse film. Mijn broer Bart en Linda waren er allebei echter helemaal gek van en toen werd het eens tijd om me toch over die drempel heen te zetten. Het bleek inderdaad een kleffe Franse film te zijn, maar dan op een zeer positieve wijze. Het is een ontzettend lieve en mooie film. Alleen de beginregels al zorgen dat de film een soort poëtische gloed krijgt;
Op 3 september 1973 om 18 uur 28 minuten en 32 seconden landde een bromvlieg van de familie Calliphoridae met 14.670 vleugelslagen per minuut in de Rue St. Vincent in Montmartre.
Tegelijk bolde de wind onder het tafellaken in een restaurant vlak bij de Moulin de la Galette waardoor de glazen gingen dansen.
Op hetzelfde moment zat in de Avenue Trudaine 28 Eugene Colere na de uitvaart van zijn beste vriend Emile Maginot diens naam uit zijn adresboek te gommen.
Eveneens op dat moment ontsnapte een zaadcel met een X-chromosoom van Raphaël Poulain uit het peloton en bereikte een eicel van Mw. Poulain, geboren Amandine Fouet.
Negen maanden later werd Amélie Poulain geboren.
Als je het in het Frans hoort en met de beelden erbij lijkt het veel minder een koele opsomming wat het nu in deze neergezette tekst kan lijken.
Vergis je niet, er zijn ook Amélie haters. Volgens mij heb je 3 soorten mensen; Zij die hem nog niet gezien hebben, zij die er een hekel aan hebben en zij die het een lieve, leuke film vinden. Het is allemaal erg lief en in een bepaalde kleur opgenomen en dat kan sommige mensen erg irriteren.
Ik hou van de film. Het doet je herinneren de kleine dingen in het leven weer te waarderen, neemt een somber en grijs gevoel weg en vult het met een beetje zacht-groen-gele vrolijkheid. Ook deze film moet ik zeer binnenkort weer eens gaan kijken 🙂 Misschien straks om me op te beuren als het Oranje heeft gefaald en ik de vrolijkheid moet vervangen met die andere twee kleuren.
Wat Amélie erg sterk maakt is ook de muziek van Yann Tiersen en nog niet eerder heb ik een soundtrack zo vaak gedraaid als die van Amélie. Het past bij de film en zelf houd ik erg van pianospel en dat ontbreekt in geen enkel liedje. Andere mensen worden ook nog wel eens geïnspireerd door deze muziek en maken hun eigen filmpjes er bij. Hieronder een voorbeeld van een oude man die (waarschijnlijk) door zijn herinneringen heen wandelt;
Brrr, ik krijg er kippevel van…….
Sinds deze film heb ik meer van Yann Tiersen gedownload en hij maakt mooie muziek. Het is ook erg kenmerkend, eenmaal een paar liedjes gehoord dan herken je het al heel snel als je een ander stuk hoort.
Nog even een voorproefje op Amélie? Zie hieronder een trailer;