Lekker weekje en wat hoogtepunten

Vorige week een leuke week gehad
Uitgaan, Kanoën, werken, nog een keer uit, gezellig bezoek en weer een keertje uit!

Werken bij Defensie en dan vooral bij DTO is geen straf. Regelmatig worden er uitjes geregeld en zo ook eentje naar Belgie om met z’n allen daar de Lesse te bedwingen in een kano. “Helaas” is het ook traditie om voor een evenement zoveel bier en andere soorten alcohol te nuttigen dat je tijdens het evenment het gevoel hebt dat je buiten je lichaam bent getreden. We hadden enige tijd geleden een volleybal tournooi en om goed te kunnen presteren op die dag hadden we de avond ervoor een feestje dat tot diep in de nacht duurde.

Voor het kanoën moesten we opstappen in Maasland en zouden daar ook overnachten. Vlakbij ligt Den Haag waar we dan een hapje konden eten met daarna een biertje. We hadden niet zo superveel zin om in Den Haag iets te zoeken omdat we in Scheveningen de Crazy Piano’s konden vinden. Gelukkig hadden we een BOB en zaten we binnen een mum van tijd in Scheveningen. Wel met een kleine omweg, want we moesten nog een vriend en mijn broertje oppikken om ons gezelschap op 7 man te krijgen. Kijk hoe meer zielen…

De Crazy Piano’s is een leuke bar. Ik heb het vaker gehoord van mensen en ik dacht altijd te ver van mijn bed show en het zal wel. Maar het is echt zo, dus een motorritje waard er naar toe, maar… dan wel nuchter weer terug? Vooral de life muziek met 2 piano’s was zeer prettig, ik ben toch wel een piano fan en daar kon ik mijn lol op. Verder waren de serveersters van dusdanige kwaliteit dat het prettig om te zien was. Maar dat klinkt wel heel erg sexistisch uiteraard uit een man z’n mond. Die pianisten konden trouwens alles spelen en zingen. Toch wel knap. Nadat de minder leuk ogende bewegende kleerkasten ons naar buiten veegden en de bar zijn deuren sloot, begaven we ons naar een wat meer obscuur tentje. Hier drong de vrolijkheid nog blij naar buiten drong en in de kielzog van mijn broer kwamen we daar terecht. We daar hebben het daar toch redelijk volgehouden tot een uur of 5 nadat we verschillende collegae aan de paal zagen slingeren op de dansvloer en de nodige hoeveelheid bier was genuttigd. Een rondje tequila kwam te laat op de avond en draaide eerder de maag om dan dat het de gemoederen prettig verhitte.

Frank op de taxi en wij weer in de auto gekropen en door chauffeur Kees veilig op de vestiging Maasland gebracht. Koffie drinken, we hingen/zaten over/op de koffiehoek, water drinken tegen de koppijn, want het was onderhand bijna kwart voor zes en een uur later zou de bus van die lokatie vertrekken. Dus maar braaf het uitgerolde matje weer oprollen, naar beneden voor een broodje en een tosti en naar de bus sjokken om daar je roes uit te slapen.

Een bewusteloosheid, magnum, chocoreep en energiedrink later waren we in Belgie. Het slapen had me toch wel een opkikker gegeven, de chocolade een boost en de energiedrink had de ergste nadorst geblust.

Peddels, niet zo’n mieterig emmertje, een kayak, instappen en hup op de helling om het water in te glijden.

Op het moment dat het water klaar was met protesteren dat je met zo’n vaart erop knalde werd de rust van het stille water en de mooie natuur erg aanwezig. Ik was plotseling ook wel wakker en had er zin in. Lekker peddelen en dan denk je dat kanoën makkelijk is? Hoe houd je zoiets in hemelsnaam recht? Ik leek wel dronken zo slingerde ik. Hoewel… leek? Maar na wat vaderlijke adviezen van René kreeg ik het voor elkaar een traject te varen met een flauwe zigzag in plaats van van de ene walkant naar de andere varen. Wel inspannend trouwens dat peddelen. Na een kilometertje of 8 hadden we een rustpunt. Lekker zitten, in je beste Frans pogen een patatje te bestellen “avec mayonaise”. Ze konden daar echt geen woord Vlaams of weigerden het in ieder geval, lekker een biertje. Verder gaan waar je mee eindigt, tja, alcoholist? Het was wel lekker in het half zonnetje, verhit van het roeien een pintje te genieten. Hup weer in de kano. Kees en Marriet zaten samen in een kano met Herbal Life jasjes aan, dus werden al gauw de “Herbie-sletjes”. Edwin en Richard zaten ook samen in een kano en mede dankzij Edwin’s flauwe smoes om niet mee uit te gaan werden dat dus de “homo’s”.

Rene en ik lekker brullen tegen al die jongens en meisjes die met een schoolreisje in een kano op de Lesse terecht kwamen. Het was best gezellig 🙂 Af en toe een nat pak halen als je een stroomversnelling af gaat en de golven over de boeg (mag je van een boeg spreken bij een kano?) kwamen kolken. De volgende stop weer een biertje en vermakelijk kijken hoe de collega’s van de stroomversnelling afplonsen en pijnlijk vermoeid hun kano’s legen van al dat overtollig water. Wij deden dat 5 minuten eerder ook, maar dan zonder publiek, dus konden nu stoer over ze heen kijken (stonden op een verhoging) en soms even een handje helpen.

Weer in de kano met toch wel redelijk “het end in de bek”. De armen werden wat zwaarder en ook zo de vrolijkheid om nog even naar het einde te peddelen. De rivier verloor langzaam zijn kracht helaas, want we voeren met de stroom mee en moesten dus meer op eigen kracht doen. Om ons heen waren eerst zo drukke scholieren afgezwakt naar uitgeputte peddelende zombies. Waar ze eerst vrolijk naar elkaar joelde snauwen ze nu af en toe als de ander stopt met roeien. Rene heeft nog twee meiden een hart onder de riem gestoken door ze nog even op te jutten zodat ze genoeg adrenaline opbouwden om die laatste kilometer te overbruggen.

De maas op, compleet stil water, voortbewegen op enkel eigen kracht, maar het was niet erg want het einde was nabij, het licht in de tunnel naderde! Eenmaal binnen gingen we voldaan op de weg zitten te kijken naar de binnenkomende collegae. In ons ooghoek speelde nog een licht drama af. Een collega uit Maasland (of Rijswijk?) met zijn vrouw sloegen nog net voor het einde om. Rene en ik schoten te hulp door de door water enorm verzwaarde kano op het droge te tillen, te legen en via de wal te bergen ipv via het water. En weer net op tijd op onze collegae met wie we samen waren te zien binnen komen. Allemaal moe, nat en Marriet nog verkleed door zwarte piet. Ze had namelijk steeds wat koud water uit de rivier over haar gezicht gesmeerd, maar vergat intussen dat de peddels zwart afgaven op haar handen. Even douchen, omkleden, nog even een pilsje op het terras waar toen ook de foto werd gemaakt. In de bus verveelde ik me toch wel en langzaam zakte de bewusteloosheid weer over me heen. Rene die zo dapper brulde dat hij fit was lag niet lang daarna ook met zijn luiken gesloten in een hoek van de bus te hangen. Na een diner en nog een kort ritje was het tijd om afscheid van elkaar te nemen.

In Rijswijk werden de auto’s weer volgeladen, het motortje gestart en op weg naar huis. Wat een drama daar bij Rotterdam…. ik denk dat ik een rondje heb gereden, maar was ook best moe (was onderhand 23:00) en was meer op het verkeer aan het letten dan echt op de borden. Even Den Haag aangehouden, hey een bekend paadje en hop op weg naar huis, automatische piloot. Niet te hard, want de vorige keer dat ik op een oncourant tijdstip te hard reed mocht ik naar de kant achter een wit-blauw-rode auto aan en zo’n matrix bordje; POLITIE – VOLGEN – POLITIE – VOLGEN – POLITIE – VOLGEN – POLITIE – VOLGEN – POLITIE – VOLGEN enz. tot op het moment dat ze mijn rijbewijs innamen en me wegbrachten naar huis. Eenmaal thuis met heel veel tegenzin mijn ketting smeren, jasje om de motor en poef naar bed.

De volgende ochtend (vrijdag) toch wat moeite met opstaan, maar het lukte en hup naar het werk. Toch even bijna 100km om wakker te worden tussen Amsterdam en Den Helder. Een kopje koffie vooraf maakte ook een hoop uit. Er kwam iemand op mijn werk die ook verstand had van SQL server en keek over mijn schouder mee wat ik aan het doen was en die verbaaste dat ik zo… onhandig was 🙂 Tja, de meesten hadden vrij genomen, maar ik moest nog wat dingen doen en bovendien kon niet zomaar twee dagen in plaats van eentje vrij nemen. De dag duurde lang, maar gelukkig wel een hoop zinnige dingen gedaan. We gingen traditie getrouw in de Witte Raaf lunchen en het was wel mooi weer om te lopen… Op de terugweg hoosde het helaas en we waren door- en doornat toen we bij het kantoorgebouw terugkwamen. Een dame uit Den Haag die twee dagen per week bij ons zit had zicht meteen verkleed tot aan droge onderbroek aan toe. We kregen van de dames van de kantine helemaal handdoeken aangereikt 🙂

Om half 5 was het nog steeds pestweer, hup motorbroekje aan, dikke trui aan, motorjasje aan en vooruit dan maar. De regen in. Ik heb toch een waterdicht pak, toch? Nou niet helemaal; door twee keer vallen zaten er wat scheuren in broek en jas. Het zicht was slecht, het weer was koud en de regen kwam met zo’n kracht naar beneden dat het niet lang duurde dat mijn handschoenen ook doornat waren. Leerpuntje; volgende keer als het regent mijn handschoenen onder mijn jas stoppen ipv er over heen. Als het zo regent loopt het water met een straal langs je jas zo je handschoenen in. Eenmaal in Amsterdam trok ik blij mijn motorspullen uit, van ben toch niet zo heel nat 🙂 Intussen was Maartje waar ik een date mee had ook bij mij thuis gearriveerd. Die moest erg lachen om mijn natte broek waardoor leek alsof ik op de motor heel nodig moest maar geen zin had om te stoppen. Blijkbaar toch niet helemaal waterdicht en mijn kruis was lekker donker gekleurd door het vocht. Hum.

Koken, eten, biertje, filmpje (Boondock Saints, altijd goed), nog een biertje en op pad. Eerst naar een lesbienne bar eens kijken of Maartje het door had en al heel snel viel haar op dat het een andere sfeer was. Toen ik aandacht op afstand kreeg van een man bij de bar moesten we maar eens gaan 🙂 Ik sta er best voor open als ik maar niet het “slachtoffer” er van ben. Dus zoenende mannen alla, maar mannen mogen niet met Floris zoenen. Volgende punt van onze reis was het cafe van Peter Beense, in Amsterdam is het best populair om karaoke barren te bezoeken. Bij Agis had ik wat echte Amsterdammers als collega en die zongen dan ook uit volle borst mee in dat cafe, zelfs aan de microfoon en meestal klonk dat best goed eigenlijk. Nu waren we niet echt geneigd om een stukje zang te wagen, maar de DJ/zanger achter de bar zette een keel op wat erg goed naar te luisteren was. Op een gegeven moment kwamen ook wat oudere liedjes en toen begon er al wat beweging in Maartje & Floris te komen. Toen naar Jantjes Verjaardag waar we tot de vroege uurtjes hebben gedanst. In ieder geval 4 uur achter elkaar…. Het is een tijd geleden dat ik zo lekker met een meid heb gedanst. Erg gezellig. Uiteindelijk nog een biertje bij mij thuis en toen vielen we in slaap uit pure uitputting van heel hard dansen.