Soms heb je niet door hoe moeilijk het begin was. Ik geef nu af en toe les aan een groep trainees die aan het begin staan van een carrière in de IT. Ik zie ze worstelen met begrippen die voor mij bijna een tweede taal zijn. En ineens realiseer ik me dat ik ook ooit zo was. Maar ik heb het niet alleen met IT gehad, maar ook met vele andere dingen. Eigenlijk is al het begin moeilijk.
motorrijden
Ik haalde mijn motorrijbewijs ergens in 2004 en ik kocht al vrij snel mijn motor ergens in het Oosten van het land via marktplaats. Het was een CBR-600F. Ik rekende met de man af en moest er mee terug rijden. En dat was zo vreselijk eng.
Tijdens mijn rijlessen had ik altijd Ton van rijschool Bolweg in mijn oor die precies zei waar ik heen moest. Maar nu was ik alleen, op de motor, op de snelweg in een stuk van Nederland waar ik de weg niet kende.
Ik reed de snelweg op en zocht de eerste de beste motorrijder op en reed tientallen kilometers achter hem aan. Het gaf me een soort rust dat ik achter iemand aan kon rijden. Op een gegeven moment werd ik dapper en toen de motorrijder afsloeg terwijl ik rechtdoor moest durfde ik al wat meer. Ik zou even bij mijn broer in Den Haag langsrijden om mijn nieuwe motor te showen.
Twee uurtjes later zat ik tussen twee Van Baren ingeklemd en mijn motor stond achterin de bus. Ik was te laat met tanken en vuil in de tank zorgde er voor dat ik de motor niet meer gestart kreeg. Dat was mijn allereerste motor ritje.
Als ik me door die angst en tegenslagen had tegen laten houden was ik niet zo’n motormuis geweest als nu. Ik rijd zomaar 30.000km per jaar en dat al een paar jaar lang. Al het begin is moeilijk maar oefening baart kunst.
duiken
De eerste keer dat ik onder water ging verging ik van de pijn. Dat duiken zou niets voor mij zijn dacht ik. Ik kan namelijk helemaal niet klaren. Waar Bas, Frank en Bart als een soort parachutisten naar de bodem van het Oostvoornse meer storten kon ik maar mondjes maat afdalen. Met hangen en wurgen haalde ik mijn PADI Open Water.
Jaren later doken we in Vinkeveen, voor het eerst in NL. Het was een ramp. Het zicht was rot, iedereen raakte elkaar kwijt en het was een paniekerig duikje. Ik begon opnieuw te leren duiken, ik had alleen maar in het warme buitenlandse water gedoken, en uiteindelijk kreeg ik wat meer ervaring.
Toch brak de angst bij me bij de eerste diepe duik in Zeeland weer uit. Het zicht was prima, maar het water was ijskoud. Het was donker. Het was alsof je in een donkere grot dook en enkel je eigen licht zichtbaar was. Het was bijna een buitenaardse ervaring met twintig meter water boven me.
Als ik het al die keren had opgegeven had ik niet fantastische duiken gemaakt met Get Wet, in Schotland, op de Noordzee en nog veel meer locaties.
lesgeven
Ik dacht… lesgeven, dat lijkt me wel wat. Mijn werkgever stuurde me mijn eerste cursus naar een inval-opdracht. Ik moest een zieke collega vervangen. In plaats van 5 dagen had ik nog maar 4 dagen en ik moest het ook in het Engels doen. Ik geloof dat het zweet elke dag 8 uur lang op mijn rug stond. En ’s avonds bereidde ik tot ik in slaap viel me voor zodat ik de volgende dag mijn verhaal wat beter kon doen.
Het ging voor geen meter en het was denk ik de beroerdste les die ik ooit heb gegeven. Nu krijg ik af en toe complimenten dat ik de stof zo goed kan overbrengen. Afhanklijk van het onderwerp en de groep waar ik voor sta. Als ik toen had opgegeven…
