LR prototype; Centaur
De centaur (Latijn: centaurus), ook wel kentaur (Grieks: κÎνταυÏος / kentauros)), is een figuur uit de Griekse mythologie. In de standaardvoorstelling is dit wezen half mens, half paard. De benaming hiervoor is voluit hippocentaur (paardencentaur). Men kent ook nog de onocentaur (ezelcentaur), bucentaur (koeiencentaur) en ichtyocentaur (vissencentaur).
Hier stel ik dus voor de Larocentaur.
Deze auto is in 1978 een test geweest voor militaire doeleinde van Land Rover om de terreinvaardigheid van de auto nog te verbeteren. Het was een groot succes want de auto kwam inderdaad verder op plekken waar de conventionele Land Rover moest afhaken, maar er waren ook wat praktische nadelen.
De Centaur was gebaseerd op een III met een V8 motor (beter bekend als een Stage One) en een verkorte rupsband van de Alvis Scorpion light tank. Slechts een klein aantal is gebouwd en gebruikers waren onder andere; Ghana en heeft het leger goed ondersteund in Oman.
De centaur bestond eigenlijk uit twee voertuigen die aan elkaar geplakt werden. Op de bovenstaande foto kan je het goed zien. Net na de deur houdt de Land Rover eigenlijk op, hier begint het chassis van de Alvis Scorpion met de rupsaandrijving en een Land Rover carrosserie. Maar door de rupsband had de Centaur een geweldig laadvermogen en was haast onverslaanbaar in het terrein.
Even wat gegevens om een beter beeld te krijgen bij de auto;
- V8 benzine 3.5 liter
- 132 pk at 5000tpm
- Paraboolveren en sommige schroefveren met achter elk wiel een torsi-arm
- Leeggewicht: 3880 kg, Totaalgewicht: 6970 kg
Bij deze auto’s ontstonden heel wat problemen en deze tegenslagen hebben niet bijgedragen aan de populariteit. Allerlei onderdelen waren moeilijk te vinden of te maken tijdens de productie. Er waren problemen met de aandrijving dat deze zomaar wegviel. Verder werden er problemen gemeld met de voorste aandrijfas en werden er regelmatig koppelingsplaten verbrand. De voorste steekassen braken regelmatig, hoewel dit later snel opgelost bleek te zijn.
Het sturen in de Centaur ging met hoge snelheden haast perfect, maar bij lagere snelheden bleek de auto besluitenloos aan te voeren en bleek al snel dat sturen met wielen in combinatie met rupswielen een uitdaging was. De rupswielen hadden ook geleiding terug naar voren, dus de band sloeg regelmatig tegen de onderkant van de bak en het geheel maakte een oorverdovend geluid van 108 decibel.
De hele auto vibreerde enorm tijdens het rijden en dat zorgde er soms voor dat differentieelen braken of uit hun behuizing scheurde. Al dit soort problemen waren stuk voor stuk op te lossen, maar het Britse leger kon niet besluiten een grote order te plaatsen zolang deze problemen nog bestonden en de legers van alle andere landen lieten het afhangen van het Britse leger. Toen de aandacht van de auto’s die onder een helicopter gehangen konden worden belangrijker werden werd dit project uiteindelijk rond 1980 gestaakt nadat er nog een prototype van een 110″ Centaur werd gebouwd (de gele auto in het bovenstaande plaatje). Er stond er trouwens nog eentje te koop bij Blanchard voor een bod vanaf 15.000pond.
Een mooi plaatje voor een brochure. Maar zie je ook meteen wat er mogelijk was met dit concept.