Jan Arentsz gedichtje

Vroeger op de school, het Jan Arentsz, zat ik bij Nederlands altijd naar een gedichtje te kijken dat mij bij is gebleven;

Waar ik mijn hart aan heb verpand
in mijn verspild verleden,
het ging voorbij, het hield geen stand,
het is als zand vergleden. 

Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken. 

Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed gaan toebehoren