Onvoorstelbaar; beiden kanten

Sommige dingen zijn niet te begrijpen. Met verbazing heb ik geluisterd naar de brutaliteit van een meisje om tegen de Nederlandse wet toch ons land weer binnen te sneaken via een buurland om haar school af te maken.

Het is knap dat het haar gelukt is ons land weer binnen te komen en ik twijfel er niet aan dat dat ze een goede motivatie heeft om tegen onze wetten in toch weer hier rond te lopen. Maar dat ze nu gewoon weer haar school vervolgt alsof er niets gebeurd is verbaast me ten zeerste.

In 1999 kwam de familie Pasic naar Nederland als vluchteling uit hun geboorteland voormalig Joegoslavië. Bombardementen en andere oorlogsomstandigheden gaf de familie het gevoel geen andere optie te hebben.

In januari 2004 kreeg de familie te horen dat de omstandigheden in hun geboorteland dusdanig gunstig waren dat in Nederland het gezin geen verblijfsvergunning zou krijgen. Ondanks de mogelijkheid van hoger beroep werd het gezin uitgezet. Ze kregen van de Nederlandse staat 7000 euro mee om te helpen in Kosovo weer een nieuw bestaan op te bouwen. In deze deal zat én de 7000 euro én de belofte van het gezin eenmaal uitgezet niet meer voor asiel naar Nederland te komen. Naast de 7000 euro, werden ook alle tickets betaald door de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Er is volgens Verdonk ook gekeken of Aïda naar een school zou kunnen met een vergelijkbare Nederlandse vwo-opleiding. Dat bleek het geval te zijn.

Aïda had nog een kans haar opleiding VWO af te maken als het gezin op vrijwillige basis vertrok, Aïda een aanvraag deed om haar opleiding af te maken in Nederland en een gastgezin zou vinden om mee te wonen. In april werd het verzoek afgewezen omdat Taita dezelfde (NLse) opleiding ook in Kosovo kon afmaken en er geen extra voordelen aantoonbaar waren als ze het in Nederland zou voltooien. Ook Aïda moest het land verlaten.

Na wat brieven over en weer met verschillende instanties werden een aantal tips gegeven waardoor Aïda nog een kans zou hebben op uitstel van uitzetting en het voltooien van haar VWO in Nederland. Inmiddels was Aïda op een door de Franse ambassade in Belgrado verstrekt visum naar Nederland gekomen en had door haar aanwezigheid de overgang van 5V naar 6VWO voltooid.

Een tweede aanvraag werd ingediend en afgewezen, een ambtenaar schreef volgens bincweb.nl “ik vind het ook heel spijtig voor haar, maar de vreemdelingenwet staat mij niet toe om een onderscheid aan te brengen naar het feit dat ze al in 6 VWO zit en slechts 1 jaar nodig heeft. De vreemdelingenwet staat mij slechts toe om te antwoorden op de vraag: is er een zelfde soort school in het land van herkomst en volgens deze wet maakt het dus geen verschil of ze in VWO 1 zit of in VWO 6”

Na dit tweede negatieve advies, adviseerde dezelfde ambtenaar van de IND om contact op te nemen met een in vluchtelingen gespecialiseerde advocaat. Deze zag mogelijkheden in de zaak van Aïda en adviseerde als 18-jarige zelf een voorlopige verblijfsvergunning aan te vragen (ipv onderdeel van het gezin) om zodoende in Nederland de VWO studie af te ronden. Dat verzoek werd in Haarlem gehonoreerd met een stempel in haar paspoort.

Op 12 januari 2006 heeft de IND negatief beschikt over dit verzoek. Ze hebben de advocaat van Aïda daarover niet in kennis gesteld. Op woensdag 18 januari 2006 ( precies 1 jaar na de uitzetting van het gezin) verscheen een brigadier in de school van Aïda die op dat moment samen met haar 6VWO-klas de lessen volgde. Toen werd ze op een vervelende wijze uit de klas gehaald om vervolgens naar een uitzetcentrum gebracht te worden.

De school heeft behoorlijk geprotesteerd tegen de wijze waarop zo’n “uit-de-klas-halen” plaatsvindt. Ik denk dat ze een goed punt hebben, want het is niet leuk als een klasgenoot en leerling waar je al geruime tijd op een haast razzia achtige wijze wordt weggerukt. ’s Ochtends lig je nog in bed met het idee; “Hè bah, weer een dag school” tegen het einde van de dag zit je klaar om uitgezet te worden. Bij mij op school (BSG) zat ook een meisje die elke dag met een zeer onprettig idee leefde dat het zomaar over kon zijn en dat ze haar kwamen halen.

Aïda startte wederom rond 28 februari een rechtszaak op met hulp van haar hele school om van de rechter toestemming te krijgen in ieder geval haar school nog af te maken met de belofte dan Nederland te verlaten. Ze zat in het examenjaar, geen onredelijk verzoek, maar helaas had de rechter het afgewezen. En ook na een afwijzing in het hoger beroep was het einde in zicht. Als ze haar pijlen niet zo heftig had gericht op Nederlands examen in Nederland had ze gewoon haar Nederlands VWO examen in haar thuisland kunnen doen. Maar koste wat kost in Nederland blijven was blijkbaar belangrijker dan haar VWO?

Nu is Aïda nog eens in hoger beroep gegaan… Vandaag zou ze uitgezet worden volgens de uitspraak van de rechter op 28feb, maar naar alle verwachting zal de uitzetting nog de uitspraak van de rechter afwachten. Ik snap niet dat iemand waarvan het asiel is afgewezen, tot 3x toe een verzoek is afgewezen, 2x een negatieve uitspraak van de rechter en ook nog eens 1x hoger beroep afgewezen het lef heeft om naar school te gaan.

Diep in mijn hart mag Aïda blijven, niet alleen voor haar examen, maar voor de rest van haar leven. Hoewel ik Pim Fortuyn niet verafgood was ik het eens met een opmerking; “de uitgeprocedeerde groep asielzoekers, die langer dan vijf jaar door de overheid werden gedoogd, in Nederland te laten blijven, omdat zij buiten hun schuld zolang in de asielprocedure verbleven.”
Het is toch ongehoord mensen jaren lang een bestaan op te laten bouwen en ze vervolgens er weer uitrukken en terugzetten in hun geboorteland.

Maar een land laat zich niet regeren door gevoel en daarom heb ik respect voor Verdonk. Niemand kan haar iets kwalijk nemen, want ze voert de wet uit die wij met z’n allen door democratisch kiezen hebben bepaald. Als haar beleid niet klopt, moeten we dan niet wat aan de wet doen? Als je bij Aïda een hand over het hard moet strijken, waarom dan niet bij de 26.000 andere gezichten? Of elke asielzoeker die toegang wordt geweigerd? Waarom mag een meisje dat stampij maakt en in de publiciteit komt wel blijven? Willen we nou eens af van dat eeuwige gedoogbeleid?

• Interessant stukje over een Groningse asielzoeker en Aïda
• NOS headlines over Aïda
• Bincweb over Aïda
• Forum, nog een en nog één waar Aïda wordt besproken
• Column in de Elsevier over Aïda
• Column van Sanders op Bincweb
• Klasgenoten website over Aïda
• Uitzetting hoe werkt dat nou?
• 26.000 gezichten
• Aïda op Jongerenweb.nl
• Ifeelfine blog over Aïda
• In de telegraaf; 25jan2006, 5feb2006, 27mar2006
• Op nu.nl; 27jan2006, 28feb2006, 10mar2006

Let op, ik heb de bovenstaande mening zelf gevormd en probeer er niemand mee aan te vallen. Ik las eerder op een website een mooi citaat;
“Rechtlijnigheid is een dooddoener. Uitlokken van discussie is ontwikkeling.”
Hopelijk delen de meeste lezers deze mening en niet perse de mening over Aïda.