Reizen met de trein

Ergens weet ik niet wanneer ik het besloot, maar op een gegeven moment besloot ik te gaan reizen met de trein. Het had te maken met de kou, mijn motor die versleten was en hoognodig een beurt nodig had.

Ik heb een opdracht in Rotterdam en met de motor is het ongeveer 75 minuutjes rijden en met de trein is het 100 minuten. Dan moet ik wel de snelle trein nemen tussen Schiphol en Rotterdam en elke rit €2,40 bij betalen. Het voordeel is wel dat ik in de trein allerlei andere dingen kan doen dan letten op de auto’s en het asfalt.

Al met al maak ik zo wel iets mee. En ik heb wat ervaringen opgeschreven in dit blog. Ik heb ook wel het één en ander aan pech gehad…

Mijn traject was dus als volgt; Met de auto rijd ik naar Alkmaar Noord, daar wacht ik op de trein naar Maastricht/Heerlen en stap op Amsterdam CS over op de Intercity Direct naar Rotterdam/Breda. Op Rotterdam is het nog een klein stukje naar Rotterdam Blaak.

Ik heb de trein genomen van januari tot en met maart.

Na één halte er uit

Op Alkmaar Noord stap ik in en meestal zorgt dat er voor dat ik kan zitten. Eenmaal mijn plek gevonden sluiten de deuren en vertrekken we naar Alkmaar CS. Als de trein rijdt roept de conducteur om dat Alkmaar het eindpunt wordt van deze trein in verband met een storing. Maar de trein naar Nijmegen zou wel rijden.

Op Alkmaar CS staan mensen te wachten op de trein die niet verder zal rijden. Wij stappen allemaal uit en de mensen op het perron stappen uit gewoonte in om vervolgens weer uit de trein gestuurd te worden. Het perron stroomt nu aardig vol ook met passagiers voor de trein naar Nijmegen. Ik kijk om me heen en loop naar een bankje. Twee volle treinen waar vaak mensen moeten staan moeten nu in één trein. Dat wordt een ramp, ik wacht de volgende trein wel af. Dat die pas een uur later kwam had ik geen rekening mee gehouden.

Er uit op Zaandam

Ik stap in de trein en kan gelukkig zitten. Meestal als ik de trein naar Maastricht mis moet ik staan in de trein naar Nijmegen, maar vandaag lijkt het rustig. Om me heen kijken mensen Netflix op hun mobieltjes of laptop. Op Zaandam blijft de trein iets langer staan. Ik ben in een bepaald project gedoken, dus het valt me niet op. Tot de conducteur omroept dat iedereen uit de trein moet stappen. Door een sein- en wisselstoring kan de trein niet verder rijden. Ik kijk op mijn NS-app om een alternatief te bedenken. Ik moet naar Schiphol omdat dit het laatste opstappunt is voor de intercity direct.

Toevallig stopt er op het perron tegenover ons de trein naar Schiphol, dus ik probeer in te stappen, maar ik ben niet de enige. Uiteindelijk ga ik als één van de laatste naar binnen en hang een beetje tussen mijn voorgangers en de deur van de trein. Een ouder echtpaar staat met koffers en gaan waarschijnlijk op vakantie. Even martelen in de trein tot de vakantie.

Ik maak een grapje dat dit een soort teambuilding is met onbekenden. Een aantal lachen als boer met kiespijn, maar de oudere vrouw reageert en we maken een praatje. We stoppen nog op Amsterdam Lelylaan en uiteindelijk stroomt de trein leeg op Schiphol. Daar is het treinboek ook wat ontregeld. En het is grappig dat je hier gemopper hoor in verschillende talen.

Zonder veel verdere vertraging stap ik in de trein naar Rotterdam. Als ik uiteindelijk op Blaak boven de grond kom schijnt volop een winterzon. Ik hoor via mijn iPhone “Leef” van Hazes. Ik moet er om lachen, mooi weer en een optimistisch liedje doet allerlei vertragingen vergeten. Tot mijn collega quasi grappig een opmerking maakt over de tijd dat ik binnen kom.

Aan de noodrem

Als ik weg rijd van Schiphol ruik ik een verbrande lucht. Zoals mijn remmen roken als ik in Oostenrijk reed. Hete remmen van het afdalen van de berg. Hier roken we het in de cabine, maar ik besteed er verder weinig aandacht aan. Ik zat in het tussenstuk op een klapstoeltje dus kan veel van buitenaf ruiken, zeker als iemand van wagon naar wagon oversteekt. Op een gegeven moment stroomt de al volle galerij nog voller. Mensen komen van de ene wagon naar die van ons. Er wordt zenuwachtig gesproken over rook in de wagen en dat mensen moet doorlopen.

Er wordt gesproken over de noodrem en even later voegt iemand anders in de trein daad bij het woord. Er gaat een automatisch bandje af dat iemand aan de noodrem heeft getrokken en we zo snel mogelijk op een veilige plek zullen stoppen. Ik kijk uit het raam en zie dat we midden in de middle of nowhere tot stilstand gaan komen. De trein staat wat schuin in een bocht. In onze galerij bespreken ze hoe ze de nood-sluiting van de deuren gaan gebruiken om de deuren open te krijgen. De lucht is bij ons niet vreselijk, dus ik vind het wat overdreven. Dit wordt ook beaamd door anderen die aanraden te wachten op de conducteurs.

Deze komen iets later langs en gaan naar de plek waar aan de noodrem is getrokken. We krijgen de kans om mee te luisteren naar de radio. Er blijken mensen achterin de trein uitgestapt te zijn en nu op het spoor te staan.

Even later hoor ik de conducteur omroepen dat er een brandlucht in de trein hangt, dat dit waarschijnlijk de remmen zijn, er is geen werkelijke brand in de trein en dat de trein na een reset van de noodrem weer door rijdt.

Uiteindelijk wordt de trein geventileerd. Alles weer gereset om verder te rijden naar Rotterdam. Als we uitstappen sta ik naast iemand op de roltrap die een selfie maakt met een duimpje omhoog. Opluchting ? De trein wordt gecancelled en mensen worden omgeroepen om zich te melden als er ademhalingsproblemen zijn.

De trein staat klaar?

Ik ben onderweg naar de trein van Amsterdam naar Alkmaar… ik had al gekeken vanuit de Intercity Direct, maar ik zou het niet halen. Als ik op het perron kom dan blijkt de trein toch voor me klaar te staan. Ik stap in en heb 8 plaatsen voor mezelf. Meteen word ik achterdochtig. Ik luister naar de omroep berichten. Rijdt ie wel? Zit ik wel in de goede trein? Het kan niet zo zijn dat het allemaal in één keer goed gaat.

Eén minuutje te laat fluit de conducteur. Ik kan het gevoel van onbehagen toch niet helemaal afschudden. En het gevoel klopt; aan de overkant zie ik dat de trein de deuren sluit en langzaam weg rijdt. De conducteur roept om dat we nog voor een rood sein staan en daarom niet veilig kunnen vertrekken. Hè, gelukkig. De wereld klopt toch nog. Het reizen met de trein gaat zelden probleemloos en makkelijk.

De dame roept buiten om dat wij ineens de trein worden van 18:09 ipv 17:58, dat betekent 11 minuten vertraging. Ik zucht tevreden en zak onderuit met mijn motto; “… maar ik zit tenminste.” Een minuutje later vertrekken we toch, blijkbaar zijn we niet die latere intercity geworden. Nu zitten we alleen in een soort schemergebied qua planning. We parkeren bijvoorbeeld voor Sloterdijk om te wachten op een plekje langs een perron en daarna zitten we steeds achter treinen die of vaker stoppen dan wij, of langzamer rijden.

Na Sloterdijk sukkelen we dus door en onze vertraging neemt meer en meer toe. Ik zou om 18:39 aankomen in Alkmaar, maar op dat moment rijden we ergens voor Uitgeest. Ben benieuwd of ze de trein gaan cancellen om te voorkomen dat ze te slechte cijfers hebben aan het eind van het jaar.

Ik luister onbewust naar een gesprek tussen twee scholieren waarin hij uitlegt dat hij niets lust. Mijn nekharen gaan ietwat overeind staan en hoor mijn moeder zeggen; “Je eet wat de pot schaft” Hij eet in principe geen stamppotten. Alleen kip en rundvlees op een bepaalde manier bereid. Geen vis, geen rijst, geen aardappelen, bepaalde pasta’s niet en hij eet alleen groentesoep als het bouillon is. Pff. Met twintig minuten vertraging kom ik aan in Alkmaar.

Weer terug naar Schiphol

Weer in de trein naar Rotterdam, de trein van Alkmaar naar Amsterdam CS had vertraging. Het is maar 5 minuten, maar daardoor zou ik mijn aansluiting missen met de Intercity Direct. Door op Sloterdijk uit te stappen en dan een sprinter naar Schiphol te nemen omzeil ik deze te krappe overstap en haal ik mijn aansluiting.

Keurig reken ik mijn toeslag af die de extra snelle trein kost. Hij komt op tijd, ik stap in en zit relaxt. Even erger ik me aan de veel te luide muziek van een dame voor me, maar dat zakt alweer snel weg en ik duik in mijn to-do’s. Had ik mijn koptelefoon maar meegenomen. Vlak voor Rotterdam komen we stil te staan. De conducteur roept om, helaas geen plek op Rotterdam CS.

Dit gebeurt vaker, maar na 5 minuten horen we dat er een stroomstoring is, nog 5 minuten later horen we dat we terugkeren naar Schiphol, waar we vandaan komen. Rotterdam is geveld door een stroomstoring en er rijdt geen trein er naar toe. Zucht. Ik stuur mijn manager een mail dat ik vanuit huis werk.

Op Schiphol heb ik wat uitdagingen, hoe kom ik naar Sloterdijk? Of naar het Amsterdam Centraal? Er komen geen treinen uit het Zuiden die normaal rijden. Ik spring in de sprinter naar Almere want die stopt op Duivendrecht, één van de stations die de trein van Alkmaar naar Amsterdam aandoet als hij na Amsterdam doorrijdt naar Maastricht.

Ik hoor het pingelen van de handset van de conducteur als we Op Station Zuid staan. Hij antwoord met; “Ik ga kijken,” en daarna doet hij een heel verslag wat de status van de deuren is, welke open en dicht zijn. Blijkbaar heeft deze trein ook een storing. Maar eenmaal na de controle lijken er verder geen problemen, gelukkig ook niet op de stations er na.

Eenmaal op Duivendrecht blijkt dat mijn kennis van het trein-netwerk behoorlijk oud is. Terwijl ik wacht op de metro raast de trein langs het perron in een flits zie ik Den Helder op de zijkant staan. Die moet ik hebben! Ik stap in de metro die me naar een station brengt waar de trein naar Alkmaar wèl stopt.

Op Amstel stap ik dan eindelijk in die de juiste kant op gaat. De trein stroomt leeg dus ik heb zeker een plekje. We komen volgens planning aan op Amsterdam Centraal en daar wordt omgeroepen dat we na korte stop doorrijden. De korte stop duurde iets langer en na ongeveer vijf minuten roept de conducteur om dat ze net tot de ontdekking zijn gekomen dat er geen machinist op de trein zit. De man noemt droog op dat ze op zoek gaan naar eentje en dat we tot die tijd hier stil blijven staan. Intussen is het 11:15 en ben ik sinds 7:45 aan het reizen in een lusje om uiteindelijk weer thuis uit te komen.

Nu.nl: Treinverkeer rond Rotterdam Centraal komt weer op gang na seinstoring