Als je me morgen ziet

Als je me morgen ziet
Zul je dan weten wat ik voel
Zul je je mooie vrienden zeggen
Kijk dat is die leuke jongen die ik bedoel
Of weet je soms niet wat ik droom elke nacht
En zie je alleen maar een gek
Die heel eng naar je lacht

Als je me morgen ziet
En ik je eindelijk vertel
Hoelang ik jou al wil en al wacht
Luister je dan wel
Lach je naar mij
Of maak ik je bang
Loop je nooit meer, nooit meer voorbij

Is het beter om alleen te verlangen naar jou
Dan je te vertellen hoe het is, te verlangen naar jou

Misschien is het beter om iets niet te hebben
Dan om het gelijk al weer kwijt te zijn
Waarom zou ik dat wat ik niet heb en koers te verspelen
Voor iets wat niet waar kan zijn

Hier over dit liedje heb ik ooit een discussie gehad met iemand die het roerend eens was met de tekst. Het is beter om iets niet te hebben dan gelijk alweer kwijt te zijn. pf.. Veel te deprimerend… Zit je de hele tijd in een hoekje te overwegen of het wel lukt of kan.

Ik luister liever een avond met weemoed naar Acda en de Munnik met een glas wijn in de hand en met gedachten in het hoofd dat het anders had kunnen lopen. Dan heb je tenminste momenten gekend dat je met vuur in je bast gelopen, dromen over leuke dingen. Liever even liefgehad dan dat het steeds te moeten missen, ookal weet je niet wat je mist. Ik blijf maar steeds weer wegdromen bij een stukje tekst van Acda en de Munnik;

Iemand vertelde een verhaal, hij werd meteen mijn beste vriend
Over de liefde waarvan twee en verder niemand was gezien
Er was geen toekomst en geent tijd alleen die liefde die niet sleet
Voordat de lust ze zou vernielen, deed men wat je in die tijd deed
s ‘Nachts zonder koffer naar Parijs twee coupes ver van elkaar
Ze hadden beiden het adres, ze zeggen niets, ik zie je daar
Drie nachten tijd zijn toen die twee, de kamer een keer afgeweest
Ze kwamen net tot aan de hoek
Ze keken, maar het was weer feest
Drie nachten lang, drie nachten sex
Daartussen tranen en weer door
Een levenlang wordt in een weekend
Ik heb daar de kaarten, daar de kaarten voor

Is het niet fijn om je af en toe te verliezen? Te verdwalen, ookal ben je eigenlijk nergens naar onderweg? Hoeft ook niemand zich schuldig over te voelen, ik neem zelf geen Tom Tom of een kaart mee. Waar is daar nou de romantiek van? Als je direct naar je doel wordt geleid dan is de hele romantiek van de reis verloren.